Toen onze zeeën veel waren met de goliaths van de diepte. Wat is er met hen gebeurd? Heb je ooit nagedacht over wat het grootste wezen is dat ooit onze enorme zeeën heeft schoonheid? Wat is de grootste gewervelde? Beter realiseer je je eigenlijk wat het grootste levende dier is dat ooit op onze planeet is ingeademd? Het juiste antwoord is de blauwe vinvis.
Onderzoekers en oceanografen zijn voortdurend bezig met het afronden van onderzoek naar de blauwe vinvis in een poging het uithoudingsvermogen van dit stralende dier te vergroten, waarvan specialisten momenteel schatten dat het aantal onder de 10.000 ligt. Om dit te doen, hebben wetenschappers een bewonderenswaardige poging gedaan om onbeantwoorde vragen te ontdekken, bijvoorbeeld waar zijn deze blauwe vinvissen verwekt. Om welke reden zouden ze dit moeten weten?
Er zijn negen onmiskenbare populaties van blauwe vinvissen op de planeet. De populatie blauwe vinvissen in de oostelijke Noordelijke Stille Oceaan, die naar schatting iets meer dan 2000 bedraagt, bevindt zich voor de kust van Californië en verplaatst zich consequent van noord naar zuid en weer terug. De meest ideale manier om ze te beveiligen, is om te ontdekken waar ze heen gaan, waar ze opgroeien en beseffen wat ze onderweg zullen ervaren.
Vaker wel dan niet zwemmen blauwe vinvissen naar de verre kust en komen gewoon voor korte periodes aan de oppervlakte, normaal voor een paar momenten tegelijk. In de voor de herfst hopen zich sowieso grote aantallen van deze dieren op om voor de verzorging te zorgen. Wetenschappers krijgen op dat moment de kans om ze te labelen. Ze zouden ze dan tijdens de koudere tijd van het jaar naar het zuiden kunnen volgen met satellietlabels.
Specialisten proberen de tag over de dorsale balans te plaatsen met het doel dat de tag elke keer dat deze aan de oppervlakte komt, door de satelliet kan worden gehoord. Op het moment dat het wezen naar boven komt om in te ademen, stuurt de tag de coördinaten van het gebied naar de satelliet en vervolgens naar de pc. De informatie zal de experts helpen om de voorbijgaande weg van elke walvis te volgen.
Deze onderzoekers gebruiken bovendien een kruisboog om kleine huid- en reuzeltesten te herstellen. Het DNA-onderzoek zal het geslacht van elk schepsel blootleggen. Elke erfelijke identiteitskaart van een walvis wordt opgeborgen in een wereldwijde informatiebank.
Analisten leggen de kronieken van het bestaan van de walvissen vast en nemen foto’s om de markeringen te herkennen. Het is mogelijk om een blauwe vinvis te herkennen aan de hand van een idee als vingerafdrukken. Terwijl de walvissen onder water blauw lijken te zijn, is hun huid buiten het water dof. Ze worden ter wereld gebracht met onmiskenbare afdrukken op hun rug. Deze dorsale voorbeelden zullen nooit veranderen.
De specialist onderscheidt op dat moment enkelvoudige walvissen en koppelt ze aan bekende wezens in hun fotografische informatiebank. Door de gebruikelijke markeringen kunnen ze mensen onderscheiden. Onderzoekers hebben sinds 1986 markeringen op deze walvissen verzameld en ze gebruiken deze gegevens om de omvang van de populatie te meten en hun ontwikkelingen te volgen.
De rechtvaardiging die volgt op hun ontwikkelingen is dat een deel van de gebieden met een grotere dikte die blauwe vinvissen gebruiken en die elk halfjaar terugkeren om voor hun verzorging te zorgen, ontmoetingen hebben met ruimtes met een toenemend dispatchingverkeer. Deze boten worden steeds diverser en ook groter en sneller, omdat ze een steeds groter aantal handelswaar leveren aan de havens van de wereld.